Zanik wydzielania śliny
: 31 gru 2015, o 13:44
Sialoza lub sialoadenoza (łac. sialosis) – to niezapalna i nienowotworowa choroba ślinianek, szczególnie przyusznych. Termin ten obejmuje wiele schorzeń spowodowanych zaburzeniami metabolizmu i zmianami czynności miąższu gruczołu ślinowego, które powodują upośledzenie lub zanik wydzielania śliny.
Przyczyny
Najczęściej przyczyną sialoz są choroby ogólnoustrojowe szczególnie zaburzenia hormonalne, niedożywienie lub zaburzenia neurogenne. Należą do nich:
awitaminozy: pelagra, choroba beri-beri;
cukrzyca;
mocznica;
endokrynopatie: hipertyreoza;
u alkoholików;
u kobiet ciężarnych;
inne zaburzenia hormonalne: menopauza i andropauza;
choroby z niedożywienia (np. kwashiorkor);
mukowiscydoza;
stosowanie niektórych leków.
Histopatologia
W obrazie mikroskopowym miąższu gruczołu ślinowego objętego sialozą obserwuje się:
przerost komórek surowiczych, zanik ziarnistości cytoplazmatycznych; treść staje się śluzowa;
zanik cewek (przewodów ślinowych prążkowanych);
brak nacieków zapalnych;
stłuszczenie miąższu gruczołu ślinowego w końcowej fazie.
Objawy
Niebolesny, nawracający, zwykle obustronny obrzęk gruczołów ślinowych (najczęściej przyusznic).
Leczenie i rokowanie
Jest zawsze przyczynowe i polega na likwidacji czynników wywołujących sialoadenozę: wyrównanie niedoborów witaminowych, pokarmowych, leczenie chorób endokrynologicznych. Rokowanie jest pomyślne. U alkoholików zwykle rokowanie jest gorsze.
źródło: wikipedia
Przyczyny
Najczęściej przyczyną sialoz są choroby ogólnoustrojowe szczególnie zaburzenia hormonalne, niedożywienie lub zaburzenia neurogenne. Należą do nich:
awitaminozy: pelagra, choroba beri-beri;
cukrzyca;
mocznica;
endokrynopatie: hipertyreoza;
u alkoholików;
u kobiet ciężarnych;
inne zaburzenia hormonalne: menopauza i andropauza;
choroby z niedożywienia (np. kwashiorkor);
mukowiscydoza;
stosowanie niektórych leków.
Histopatologia
W obrazie mikroskopowym miąższu gruczołu ślinowego objętego sialozą obserwuje się:
przerost komórek surowiczych, zanik ziarnistości cytoplazmatycznych; treść staje się śluzowa;
zanik cewek (przewodów ślinowych prążkowanych);
brak nacieków zapalnych;
stłuszczenie miąższu gruczołu ślinowego w końcowej fazie.
Objawy
Niebolesny, nawracający, zwykle obustronny obrzęk gruczołów ślinowych (najczęściej przyusznic).
Leczenie i rokowanie
Jest zawsze przyczynowe i polega na likwidacji czynników wywołujących sialoadenozę: wyrównanie niedoborów witaminowych, pokarmowych, leczenie chorób endokrynologicznych. Rokowanie jest pomyślne. U alkoholików zwykle rokowanie jest gorsze.
źródło: wikipedia