Strona 1 z 1

Lucentis do podawania doszklistkowego oka

: 15 wrz 2016, o 19:21
autor: admin. med.
Lek Lucentis jest obecnie jednym z dwóch preparatów z grupy inhibitorów anty-VEGF zarejestrowanych w Polsce do podawania doszklistkowego. Lucentis posiada rejestrację w Polsce do podowania doszklistkowego w następujących schorzeniach:

AMD (wysiękowa postać zwyrodnienia plamki związana z wiekiem, ang. age-related macular degeneration)
DME (cukrzycowy obrzęk plamki, ang. diabetic macular edema)
RVO (obrzęk plamki wtórny do niedrożności naczyń żylnych siatkówki, ang. retinal vein occlusion)
neowaskularyzacja podsiatkówkowa w krótkowzroczności

Poza wskazaniami rejestracyjnymi jest stosowany również w CSR, czyli przewlekłej formie centralnej surowiczej retinopatii.

Działanie
Substancją czynną w preparacie Lucentis jest ranibizumab, który blokuje śródbłonkowy czynnik wzrostu naczyń A (VEGF-A). VEGF-A występuje w dużej ilości w oczach pacjentów z AMD, DME i RVO powodując rozrost patologicznych naczyń krwionośnych (neowaskularyzacja) oraz wzrost przepuszczalności naczyń. W konsekwencji dochodzi do zmian krwotocznych i obrzękowych w siatkówce. Blokując ten czynnik, ranibizumab zmniejsza rozrost naczyń i obrzęk siatkówki.

Podawanie
Lucentis jest podawany bezpośrednio do oka, a dokładnie do komory ciała szklistego. Podawana dawka to 0,5 mg ranibizumabu w 50 mikrolitrach roztworu. Leczenie rozpoczyna się zwykle od wykonania serii 3 zastrzyków w odstępie 4 do 6 tygodni - dawka wysycająca. Następnie terapię doszklistkową kontynuuje się w zależności od stanu miejscowego. Podanie leku do ciała szklistego wykonuje się z zachowaniem zasad aseptyki, bardzo cienką igłą. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Sama procedura trwa bardzo krótko i nie jest bolesna.

Efekty
W czasie terapii lekiem Lucentis następuje zahamowanie postępującego pogorszenia widzenia u większości pacjentów. U znaczącej części pacjentów zanotowano poprawę widzenia.

Informacje dla pacjenta - terapia lekiem Lucentis krok po kroku:

Kwalifikacja do terapii odbywa się na podstawie badania okulistycznego oraz badań AFL (angiografia fluoresceinowa) i OCT (optyczna koherentna tomografia).
Przed zabiegiem wielokrotnie podaje się do oka krople z antybiotykiem.
W dniu zabiegu pielęgniarka podaje krople rozszerzające źrenice.
Przed zabiegiem lekarz odkaża skórę okolic oka i przykrywa to miejsce specjalną, jałową serwetą. Następnie przemywa oko środkami odkażającymi. Powieki są przytrzymywane za pomocą rozwórki, aby zapobiec mruganiu.
Oko zostaje znieczulone kroplami, aby zastrzyk był bezbolesny.
Lekarz za pomocą strzykawki podaje lek przez twardówkę oka. Podczas iniekcji może być wyczuwalny delikatny ucisk.
Po zabiegu lekarz wykonuje badanie okulistyczne, w tym pomiar ciśnienia śródgałkowego, upewniając się, że zabieg został wykonany bez powikłań.
Przez trzy dni po zabiegu stosuje się do oka krople z antybiotykiem, aby zapobiec zakażeniu. Niekiedy może dojść do podrażnienia oraz zaczerwienienia oka przez kilka dni po zabiegu.
Około miesiąca po zabiegu wykonuje się kontrolne OCT i ocenia efekt zabiegu – spadek obrzęku siatkówki.

Przed zabiegiem trzeba poinformować lekarza o objawach infekcji, zaczerwienieniu lub bólu oka. Trzeba też poinformować lekarza, jeżeli istnieje możliwość uczulenia na lek Lucentis lub jodynę.

Działania niepożądane
Nawet w przypadku prawidłowo wykonanego zabiegu może dojść do wylewu podspojówkowego krwi czy wzrostu ciśnienia w gałce ocznej. Większość z tych działań niepożądanych ustępuje samoistnie. Poważne powikłania związane z samym podaniem leku, takie jak zapalenie wnętrza gałki ocznej, odwarstwienie siatkówki, czy zaćma, zdarzają się bardzo rzadko.

Przeciwwskazania do podania leku i środki ostrożności
Bezwzględne przeciwwskazania do podawania Lucentisu to uczulenie na ranibizumab, stan zapalny w obrębie gałki ocznej lub jej okolic oraz ciąża.

Najpoważniejsze prawdopodobne działanie niepożądane po podaniu Lucentisu to zagrożenie ogólnoustrojowymi incydentami naczyniowymi (zatorami i zakrzepami). Według przeprowadzonych badań ryzyko występowania incydentów zatorów i zakrzepów u osób przyjmujących Lucentis jest tylko nieznacznie większe niż w grupie osób nie leczonych tym lekiem i dotyczy pacjentów obciążonych schorzeniami naczyniowymi. Dla własnego bezpieczeństwa osoby, które w ostatnim czasie (ostatnie 6 miesięcy) przeszły zawał serca, udar mózgu czy inne incydenty zatorowo-zakrzepowe nie powinny przyjmować Lucentisu.