Pantoprazol -w leczeniu GERD u pacjentów leczonych innymi leczonych innymi lekami
: 25 wrz 2016, o 10:05
Pantoprazol - optymalna opcja w leczeniu GERD u pacjentów leczonych innymi lekami
Inhibitory pompy protonowej (IPP), do których zaliczamy omeprazol, lansoprazol, pantoprazol, rabeprazol i esomeprazol, są lekami bardzo często przepisywanymi zarówno przez lekarzy specjalistów, jak i lekarzy pierwszego kontaktu. Zadaniem IPP jest blokowanie sekrecji kwasu solnego przez komórki okładzinowe błony śluzowej żołądka, co leży u podstaw leczenia chorób zależnych od działania HCl. Dlatego właśnie inhibitory pompy protonowej znajdują zastosowanie w terapii schorzeń związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego, do których zalicza się m.in. chorobę refluksową przełyku, chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy, zakażenie Helicobacter pylori, uszkodzenie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego w wyniku stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), zespół Zollinger–Ellison’a oraz dyspepsję bez aktywnego owrzodzenia. Wśród tych chorób trzy ostatnie stanowią często powód długotrwałego, niekiedy wieloletniego, stosowania preparatów z grupy IPP
W przypadku konieczności zastosowania u pacjenta w sposób przewlekły leków z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) wskazane jest zastosowanie równoległe IPP w celu ochrony błony śluzowej przewodu pokarmowego. IPP należy zastosować od razu, nie czekając na wystąpienie dolegliwości związanych z przewlekłym przyjmowaniem NLPZ, ani tym bardziej na wystąpienie ewidentnych objawów ubocznych ich stosowania. W przypadku pantoprazolu dawką ochronną jest już 20 mg/d. Dawka ta może być zwiększona u pacjentów z obciążonym wywiadem gastroenterologicznym w zakresie choroby wrzodowej, zwłaszcza z powikłaniami, lub z chorobą refluksową. Leki z grupy IPP powinno stosować się tak długo, jak długo chory jest leczony NLPZ czy preparatami kwasu acetylosalicylowego. Pod szczególnym nadzorem powinni znajdować się pacjenci obciążeni w wywiadzie chorobami ze strony przewodu pokarmowego, takimi jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, czy nieswoiste zapalne choroby jelit.
Wszystkie IPP są podawane w postaci kapsułek i tabletek rozpuszczających się dopiero w jelicie po to, by uchronić przy przejściu przez żołądek substancje czynne przed działaniem kwasu solnego – są one wchłaniane dopiero w odcinku bliższym jelita cienkiego. Następnie, transportowane drogą krwionośną, przekształcone w wątrobie metabolity IPP do- stają się do żołądka, gdzie osiągają wysokie stężenie w kwaśnym kompartymencie kanalików wydzielniczych komórek okładzinowych i w wyniku działania kwasu przekształcają się w sulfonamid.
Pantoprazol w preparacie IPP dzięki zawartej w jego składzie celulozie mikrokrystalicznej charakteryzuje się odmiennymi cechami niż pozostałe inhibitory pompy protonowej. W raporcie porównującym zdol- ność rozpuszczania tabletek zawierających celulozę mikrokrystaliczną wykazano, że była ona szybsza zastosowanie celulozy mikrokrystalicznej sprzyja więc podstawowej dobrej relacji pomiędzy rozpuszczalnością rzeczywistą, a dostępnością biologiczną środka leczniczego w odniesieniu do dawki maksymalnej.
Korzyści z zastosowania pantoprazolu u pacjentów le- czonych innymi lekami wynikają też z odmiennej dro- gi metabolicznej tego inhibitora pompy protonowej. Wszystkie pozostałe IPP są metabolizowane w wątro- bie przez układ cytochromu P450, ale odbywa się to w różnym odsetku w poszczególnych układach:
CYPC19 – omeprazol, esomeprazol
CYPC19 – 50% lanzoprazol
CYPC19 – tylko 15–20% rabeprazol + CYP 3A4
Należy pamiętać, że jednoczesne stosowanie innych leków metabolizujących się przy udziale tego enzymu może prowadzić do modyfikacji ich działania. Pantoprazol metabolizowany jest głównie przez transferazę siarczanową niezwiązaną z układem CYP, wobec tego jest lekiem z wyboru u pacjentów sto- sujących NLPZ, czy preparaty kwasu acetylosalicy- lowego (ASA) ze względu na swój profil bezpieczeń- stwa. Możliwość bezpiecznego połączenia pantopra- zolu z NLPZ, ASA, czy klopidogrelem jest niezwykle istotna, ponieważ stosowanie NLPZ, ASA lub leków p/płytkowych zwiększa ryzyko krwawienia z przewo- du pokarmowego, a stosowanie jednoczasowe ASA wraz z klopidogrelem zwiększa ryzyko krwawienia aż 7–krotnie.
Zastosowanie IPP w zapobieganiu powikłaniom ze strony przewodu pokarmowego u osób długotrwale stosujących niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) lub kwas acetylosalicylowy (ASA) sprawiły, że IPP należą obecnie do najczęściej stosowanych leków na świecie.
prof. dr hab. n. med. Agnieszka Dobrowolska
Inhibitory pompy protonowej (IPP), do których zaliczamy omeprazol, lansoprazol, pantoprazol, rabeprazol i esomeprazol, są lekami bardzo często przepisywanymi zarówno przez lekarzy specjalistów, jak i lekarzy pierwszego kontaktu. Zadaniem IPP jest blokowanie sekrecji kwasu solnego przez komórki okładzinowe błony śluzowej żołądka, co leży u podstaw leczenia chorób zależnych od działania HCl. Dlatego właśnie inhibitory pompy protonowej znajdują zastosowanie w terapii schorzeń związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego, do których zalicza się m.in. chorobę refluksową przełyku, chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy, zakażenie Helicobacter pylori, uszkodzenie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego w wyniku stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), zespół Zollinger–Ellison’a oraz dyspepsję bez aktywnego owrzodzenia. Wśród tych chorób trzy ostatnie stanowią często powód długotrwałego, niekiedy wieloletniego, stosowania preparatów z grupy IPP
W przypadku konieczności zastosowania u pacjenta w sposób przewlekły leków z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) wskazane jest zastosowanie równoległe IPP w celu ochrony błony śluzowej przewodu pokarmowego. IPP należy zastosować od razu, nie czekając na wystąpienie dolegliwości związanych z przewlekłym przyjmowaniem NLPZ, ani tym bardziej na wystąpienie ewidentnych objawów ubocznych ich stosowania. W przypadku pantoprazolu dawką ochronną jest już 20 mg/d. Dawka ta może być zwiększona u pacjentów z obciążonym wywiadem gastroenterologicznym w zakresie choroby wrzodowej, zwłaszcza z powikłaniami, lub z chorobą refluksową. Leki z grupy IPP powinno stosować się tak długo, jak długo chory jest leczony NLPZ czy preparatami kwasu acetylosalicylowego. Pod szczególnym nadzorem powinni znajdować się pacjenci obciążeni w wywiadzie chorobami ze strony przewodu pokarmowego, takimi jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, czy nieswoiste zapalne choroby jelit.
Wszystkie IPP są podawane w postaci kapsułek i tabletek rozpuszczających się dopiero w jelicie po to, by uchronić przy przejściu przez żołądek substancje czynne przed działaniem kwasu solnego – są one wchłaniane dopiero w odcinku bliższym jelita cienkiego. Następnie, transportowane drogą krwionośną, przekształcone w wątrobie metabolity IPP do- stają się do żołądka, gdzie osiągają wysokie stężenie w kwaśnym kompartymencie kanalików wydzielniczych komórek okładzinowych i w wyniku działania kwasu przekształcają się w sulfonamid.
Pantoprazol w preparacie IPP dzięki zawartej w jego składzie celulozie mikrokrystalicznej charakteryzuje się odmiennymi cechami niż pozostałe inhibitory pompy protonowej. W raporcie porównującym zdol- ność rozpuszczania tabletek zawierających celulozę mikrokrystaliczną wykazano, że była ona szybsza zastosowanie celulozy mikrokrystalicznej sprzyja więc podstawowej dobrej relacji pomiędzy rozpuszczalnością rzeczywistą, a dostępnością biologiczną środka leczniczego w odniesieniu do dawki maksymalnej.
Korzyści z zastosowania pantoprazolu u pacjentów le- czonych innymi lekami wynikają też z odmiennej dro- gi metabolicznej tego inhibitora pompy protonowej. Wszystkie pozostałe IPP są metabolizowane w wątro- bie przez układ cytochromu P450, ale odbywa się to w różnym odsetku w poszczególnych układach:
CYPC19 – omeprazol, esomeprazol
CYPC19 – 50% lanzoprazol
CYPC19 – tylko 15–20% rabeprazol + CYP 3A4
Należy pamiętać, że jednoczesne stosowanie innych leków metabolizujących się przy udziale tego enzymu może prowadzić do modyfikacji ich działania. Pantoprazol metabolizowany jest głównie przez transferazę siarczanową niezwiązaną z układem CYP, wobec tego jest lekiem z wyboru u pacjentów sto- sujących NLPZ, czy preparaty kwasu acetylosalicy- lowego (ASA) ze względu na swój profil bezpieczeń- stwa. Możliwość bezpiecznego połączenia pantopra- zolu z NLPZ, ASA, czy klopidogrelem jest niezwykle istotna, ponieważ stosowanie NLPZ, ASA lub leków p/płytkowych zwiększa ryzyko krwawienia z przewo- du pokarmowego, a stosowanie jednoczasowe ASA wraz z klopidogrelem zwiększa ryzyko krwawienia aż 7–krotnie.
Zastosowanie IPP w zapobieganiu powikłaniom ze strony przewodu pokarmowego u osób długotrwale stosujących niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) lub kwas acetylosalicylowy (ASA) sprawiły, że IPP należą obecnie do najczęściej stosowanych leków na świecie.
prof. dr hab. n. med. Agnieszka Dobrowolska