Szczepionka przeciwko różyczce
: 13 sie 2016, o 08:35
Co to jest różyczka?
Różyczka jest chorobą zakaźną, wywoływaną przez wirus różyczki, który charakteryzuje się wysoką zakaźnością.
Źródłem zakażenia jest wyłącznie chory na różyczkę człowiek. Zakażenie przenosi się drogą kropelkową, a w przypadku zakażeń wrodzonych przez łożysko. Najwięcej zachorowań notuje się późną zimą i wczesną wiosną.
Okres wylęgania choroby wynosi 14 do 21 dni.
U dzieci choroba najczęściej przebiega łagodnie, a u około 25% do 50% zakażenie jest bezobjawowe. Cięższy przebieg choroby zdarza się u dorosłych, a istotny problem stanowią zakażenia wirusem różyczki w czasie życia płodowego. U kobiet ciężarnych, wrażliwych na zakażenie (nieuodpornionych) wirus może zakazić płód, prowadząc do jego obumarcia lub do jego licznych wad rozwojowych.
Wirusy są wydzielane przez zakażone osoby w czasie od 7 dni przed do 14 dni po wystąpieniu wysypki. U dzieci z wadami wrodzonymi, spowodowanymi zakażeniem wirusem różyczki, wirus może być obecny w moczu do 1 roku życia, a w rzadkich przypadkach do kilku lat.
Jakie rodzaje szczepionek przeciwko różyczce są dostępne w Polsce?
Obecnie wszystkie szczepionki przeciwko różyczce (z wyjątkiem kilku produkowanych w Japonii, ale w Polsce niedostępnych) zawierają żywy, atenuowany szczep wirusa nazywany Wistar RA 27/3. Szczep ten wybrano do produkcji szczepionek z uwagi na niską odczynowość oraz wzbudzanie odporności na naturalne zakażenia u zaszczepionych osób.
W Polsce od czasu wprowadzenia do kalendarza szczepień szczepionki skojarzonej (MMR), zawierającej atenuowane szczepy wirusa odry, świnki i różyczki, nie jest dostępna szczepionka jednoskładnikowa przeciwko różyczce.
Szczepionki przeciwko różyczce w Programie Szczepień Ochronnych
W Polsce szczepienia przeciwko różyczce są obowiązkowe (finansowane z budżetu Ministra Zdrowia).
Wykonuje się je skojarzoną szczepionką MMR w schemacie szczepienia podstawowego:
- pierwotnego w 13-14 miesiącu życia,
- uzupełniającego w 10 roku życia.
Dodatkowo dziewczętom nieszczepionym w 10 roku życia podaje się obowiązkowo przypominającą szczepionkę MMR w 11 roku życia.
Jeżeli dziewczynki nie były szczepione w 10, ani w 11 roku życia podaje się im obowiązkowo przypominającą szczepionkę MMR w 12 roku życia.
Dzieci, które otrzymały dwie dawki skojarzonej szczepionki potrójnej przeciw odrze, śwince i różyczce w poprzednich latach życia, nie wymagają podawania trzeciej dawki tej szczepionki w 10, 11 lub 12 roku życia.
Szczepienia przeciw odrze, swince i różyczce są zalecane (niefinansowane z budżetu Ministra Zdrowia) osobom:
- nieszczepionym przeciwko odrze, śwince i różyczce w ramach szczepień obowiązkowych, należy im podać dwie dawki szczepionki w odstępie co najmniej 4 tygodni (u osób wcześniej szczepionych przeciw odrze lub różyczce szczepionkami monowalentnymi należy traktować jako szczepienie przypominające),
- młodym kobietom, zwłaszcza pracującym w środowiskach dziecięcych (przedszkola, szkoły, szpitale, przychodnie) w celu zapobiegania różyczce wrodzonej szczególnie nieszczepionym w 13 roku życia lub, jeżeli od szczepienia podstawowego w 13 roku życia minęło więcej niż 10 lat.
Podawane w wywiadzie przebycie zachorowań na odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia, należy ją podać nie wcześniej niż po upływie 4 tygodni od wyzdrowienia. Przeciwwskazaniem nie jest także podawane w wywiadzie przebycie zachorowań na odrę, świnkę lub różyczkę, szczepionkę należy podać nie wcześniej niż po upływie 4 tygodni od wyzdrowienia.
Nie zaleca się zachodzenia w ciążę w ciągu 4 tygodni od podania szczepionki przeciw odrze, śwince i różyczce, pomimo że zajście w ciążę w okresie 3 miesięcy od jej podania nie zwiększa ryzyka wad wrodzonych u płodu.
Czy szczepionka przeciwko różyczce może być podawana równocześnie z innymi szczepionkami?
Może, ale wówczas każdą szczepionkę należy podawać w inne miejsce (np. w prawe i w lewe ramię). Dla każdej szczepionki należy stosować oddzielną strzykawkę.
Różyczka jest chorobą zakaźną, wywoływaną przez wirus różyczki, który charakteryzuje się wysoką zakaźnością.
Źródłem zakażenia jest wyłącznie chory na różyczkę człowiek. Zakażenie przenosi się drogą kropelkową, a w przypadku zakażeń wrodzonych przez łożysko. Najwięcej zachorowań notuje się późną zimą i wczesną wiosną.
Okres wylęgania choroby wynosi 14 do 21 dni.
U dzieci choroba najczęściej przebiega łagodnie, a u około 25% do 50% zakażenie jest bezobjawowe. Cięższy przebieg choroby zdarza się u dorosłych, a istotny problem stanowią zakażenia wirusem różyczki w czasie życia płodowego. U kobiet ciężarnych, wrażliwych na zakażenie (nieuodpornionych) wirus może zakazić płód, prowadząc do jego obumarcia lub do jego licznych wad rozwojowych.
Wirusy są wydzielane przez zakażone osoby w czasie od 7 dni przed do 14 dni po wystąpieniu wysypki. U dzieci z wadami wrodzonymi, spowodowanymi zakażeniem wirusem różyczki, wirus może być obecny w moczu do 1 roku życia, a w rzadkich przypadkach do kilku lat.
Jakie rodzaje szczepionek przeciwko różyczce są dostępne w Polsce?
Obecnie wszystkie szczepionki przeciwko różyczce (z wyjątkiem kilku produkowanych w Japonii, ale w Polsce niedostępnych) zawierają żywy, atenuowany szczep wirusa nazywany Wistar RA 27/3. Szczep ten wybrano do produkcji szczepionek z uwagi na niską odczynowość oraz wzbudzanie odporności na naturalne zakażenia u zaszczepionych osób.
W Polsce od czasu wprowadzenia do kalendarza szczepień szczepionki skojarzonej (MMR), zawierającej atenuowane szczepy wirusa odry, świnki i różyczki, nie jest dostępna szczepionka jednoskładnikowa przeciwko różyczce.
Szczepionki przeciwko różyczce w Programie Szczepień Ochronnych
W Polsce szczepienia przeciwko różyczce są obowiązkowe (finansowane z budżetu Ministra Zdrowia).
Wykonuje się je skojarzoną szczepionką MMR w schemacie szczepienia podstawowego:
- pierwotnego w 13-14 miesiącu życia,
- uzupełniającego w 10 roku życia.
Dodatkowo dziewczętom nieszczepionym w 10 roku życia podaje się obowiązkowo przypominającą szczepionkę MMR w 11 roku życia.
Jeżeli dziewczynki nie były szczepione w 10, ani w 11 roku życia podaje się im obowiązkowo przypominającą szczepionkę MMR w 12 roku życia.
Dzieci, które otrzymały dwie dawki skojarzonej szczepionki potrójnej przeciw odrze, śwince i różyczce w poprzednich latach życia, nie wymagają podawania trzeciej dawki tej szczepionki w 10, 11 lub 12 roku życia.
Szczepienia przeciw odrze, swince i różyczce są zalecane (niefinansowane z budżetu Ministra Zdrowia) osobom:
- nieszczepionym przeciwko odrze, śwince i różyczce w ramach szczepień obowiązkowych, należy im podać dwie dawki szczepionki w odstępie co najmniej 4 tygodni (u osób wcześniej szczepionych przeciw odrze lub różyczce szczepionkami monowalentnymi należy traktować jako szczepienie przypominające),
- młodym kobietom, zwłaszcza pracującym w środowiskach dziecięcych (przedszkola, szkoły, szpitale, przychodnie) w celu zapobiegania różyczce wrodzonej szczególnie nieszczepionym w 13 roku życia lub, jeżeli od szczepienia podstawowego w 13 roku życia minęło więcej niż 10 lat.
Podawane w wywiadzie przebycie zachorowań na odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia, należy ją podać nie wcześniej niż po upływie 4 tygodni od wyzdrowienia. Przeciwwskazaniem nie jest także podawane w wywiadzie przebycie zachorowań na odrę, świnkę lub różyczkę, szczepionkę należy podać nie wcześniej niż po upływie 4 tygodni od wyzdrowienia.
Nie zaleca się zachodzenia w ciążę w ciągu 4 tygodni od podania szczepionki przeciw odrze, śwince i różyczce, pomimo że zajście w ciążę w okresie 3 miesięcy od jej podania nie zwiększa ryzyka wad wrodzonych u płodu.
Czy szczepionka przeciwko różyczce może być podawana równocześnie z innymi szczepionkami?
Może, ale wówczas każdą szczepionkę należy podawać w inne miejsce (np. w prawe i w lewe ramię). Dla każdej szczepionki należy stosować oddzielną strzykawkę.