Skróty farmaceutyczne – zapisane na recepcie
: 6 gru 2016, o 08:40
Skróty farmaceutyczne – zapisane na recepcie w skróconej formie polecenia i informacje lekarza, lekarza dentysty, lekarza weterynarii lub felczera dla farmaceuty dotyczące sposobu jej realizacji. Z reguły formułuje się je w języku łacińskim. Mogą odnosić się do leków gotowych lub recepturowych. Ich pisownia, oparta na tradycji, odbiega czasami od powszechnie przyjętych zasad. Pojawiają się w niej na przykład kropki na końcu skrótów powstałych przez ściągnięcie. Niektóre zaczynają się wielką literą, inne małą.
Odrębną grupę tworzą skróty stosowane w nazwach leków gotowych.
Skróty farmaceutyczne występują w różnych częściach recepty.
Rp. (z łac. recipe – weź) – polecenie wywodzące się z czasów, gdy wszystkie leki były sporządzane ręcznie w aptece według przepisu sporządzenia.
dla nazw środków leczniczych i ich ilości:
lag. (z łac. lagena – opakowania) – oznacza liczbę opakowań leku gotowego
dla odmierzanych substratów recepturowych:
gtt. lub gutt. (z łac. guttae – kropli)
q.s. (z łac. quantum satis – ile wystarczy) – oznacza, że ilość potrzebnego składnika farmaceuta ustala według zaleceń farmakopei lub własnego doświadczenia
a.a. lub aa (z łac. ana partes aequales – w równych częściach) – oznacza polecenie odważenia lub odmierzenia dwóch lub więcej występujących przed poleceniem składników w równych ilościach
d.t.d. (z łac. dentur tales doses – daj takich dawek)
div. in part. aeq. (z łac. divide in partes aequales – podziel w równych częściach) – oznacza, że po wymieszaniu wszystkich substratów należy uzyskaną masę podzielić na wskazaną ilość jednostek dawkowania (czopków, globulek, proszków)
disp. (z łac. dispensa – rozdziel)
filtr. (z łac. filtra – przesącz)
Stanowią informacje dla farmaceuty dotyczące składu, postaci i ilości leku.
W przypadku leku sporządzanego w aptece ta część recepty rozpoczyna się zwrotem:
M.f. (z łac. misce [ut] fiat – zmieszaj, aby było [powstało]; dosł. zmieszaj i uczyń)
po którym następuje nazwa pożądanej formy recepturowej, na przykład:
M.f.ung. (z łac. misce [ut] fiat unguentum – zmieszaj, aby powstała maść)
M.f.mixt. (z łac. misce [ut] fiat mixtura – zmieszaj, aby powstała mieszanina [mikstura])
Dotyczą informacji dla pacjenta o sposobie podania leku, jego dawkowaniu i czasie kuracji.
Rozpoczyna je polecenie dla farmaceuty:
DS, DS. lub D.S. (z łac. da signa – wydaj; oznacz; dosł. podaj [przedstaw] znaki [oznaczenie]) – określające, jaką informację ma umieścić na opakowaniu leku
Odrębną grupę tworzą skróty stosowane w nazwach leków gotowych.
Skróty farmaceutyczne występują w różnych częściach recepty.
Rp. (z łac. recipe – weź) – polecenie wywodzące się z czasów, gdy wszystkie leki były sporządzane ręcznie w aptece według przepisu sporządzenia.
dla nazw środków leczniczych i ich ilości:
lag. (z łac. lagena – opakowania) – oznacza liczbę opakowań leku gotowego
dla odmierzanych substratów recepturowych:
gtt. lub gutt. (z łac. guttae – kropli)
q.s. (z łac. quantum satis – ile wystarczy) – oznacza, że ilość potrzebnego składnika farmaceuta ustala według zaleceń farmakopei lub własnego doświadczenia
a.a. lub aa (z łac. ana partes aequales – w równych częściach) – oznacza polecenie odważenia lub odmierzenia dwóch lub więcej występujących przed poleceniem składników w równych ilościach
d.t.d. (z łac. dentur tales doses – daj takich dawek)
div. in part. aeq. (z łac. divide in partes aequales – podziel w równych częściach) – oznacza, że po wymieszaniu wszystkich substratów należy uzyskaną masę podzielić na wskazaną ilość jednostek dawkowania (czopków, globulek, proszków)
disp. (z łac. dispensa – rozdziel)
filtr. (z łac. filtra – przesącz)
Stanowią informacje dla farmaceuty dotyczące składu, postaci i ilości leku.
W przypadku leku sporządzanego w aptece ta część recepty rozpoczyna się zwrotem:
M.f. (z łac. misce [ut] fiat – zmieszaj, aby było [powstało]; dosł. zmieszaj i uczyń)
po którym następuje nazwa pożądanej formy recepturowej, na przykład:
M.f.ung. (z łac. misce [ut] fiat unguentum – zmieszaj, aby powstała maść)
M.f.mixt. (z łac. misce [ut] fiat mixtura – zmieszaj, aby powstała mieszanina [mikstura])
Dotyczą informacji dla pacjenta o sposobie podania leku, jego dawkowaniu i czasie kuracji.
Rozpoczyna je polecenie dla farmaceuty:
DS, DS. lub D.S. (z łac. da signa – wydaj; oznacz; dosł. podaj [przedstaw] znaki [oznaczenie]) – określające, jaką informację ma umieścić na opakowaniu leku