Logopedia Teoria zaburzeń mowy
: 6 kwie 2016, o 08:04
Refleksja autorów podręcznika ujęta jest w ramy wyznaczone trzema tezami:
Język jest częścią umysłu i zarazem bytem konstruującym umysłowe i społeczne możliwości człowieka. Idea ta wynika z rozbudowanej w teoriach lingwistycznych dyskusji nad funkcjami języka. Sądzę, że w kontekście zaburzeń mowy należy językowi przypisać przynajmniej trzy role: a) poznawczą, b) interakcyjną, c) grupotwórczą.
Zaburzenia mowy zawsze mają ostateczną przyczynę w biologicznych możliwościach jednostek, ujawniają się zwykle w czynnościach poznawczych oraz zawsze w czynnościach interakcyjnych i procesach socjalizacji.
Diagnozując język jednostek i różne formy ich zachowań interakcyjnych możemy orzekać o stanie tych procesów i czynności, które warunkują mowę...
Struktura tomu jest obrazem postępowania logopedycznego. Logopeda diagnozuje zaburzenia mowy, buduje programy terapii i prowadzi terapię. Diagnozowanie zaburzeń mowy wymaga wiedzy na temat przyczyn zaburzeń, które zawsze tkwią w biologicznym wyposażeniu człowieka.
Rozdział drugi poświęcamy biologicznym procesom i czynnościom budującym umysł i warunkującym nabywanie języka, mechanizmon słuchu i ich zaburzeniom, słuchowi fonematycznemu i prozodii mowy, objaśnianiu zjawisk głosowych i trudności grafomotorycznych.
Język jest częścią umysłu i zarazem bytem konstruującym umysłowe i społeczne możliwości człowieka. Idea ta wynika z rozbudowanej w teoriach lingwistycznych dyskusji nad funkcjami języka. Sądzę, że w kontekście zaburzeń mowy należy językowi przypisać przynajmniej trzy role: a) poznawczą, b) interakcyjną, c) grupotwórczą.
Zaburzenia mowy zawsze mają ostateczną przyczynę w biologicznych możliwościach jednostek, ujawniają się zwykle w czynnościach poznawczych oraz zawsze w czynnościach interakcyjnych i procesach socjalizacji.
Diagnozując język jednostek i różne formy ich zachowań interakcyjnych możemy orzekać o stanie tych procesów i czynności, które warunkują mowę...
Struktura tomu jest obrazem postępowania logopedycznego. Logopeda diagnozuje zaburzenia mowy, buduje programy terapii i prowadzi terapię. Diagnozowanie zaburzeń mowy wymaga wiedzy na temat przyczyn zaburzeń, które zawsze tkwią w biologicznym wyposażeniu człowieka.
Rozdział drugi poświęcamy biologicznym procesom i czynnościom budującym umysł i warunkującym nabywanie języka, mechanizmon słuchu i ich zaburzeniom, słuchowi fonematycznemu i prozodii mowy, objaśnianiu zjawisk głosowych i trudności grafomotorycznych.