Brodawka łojotokowa, inaczej brodawka starcza lub rogowaceni
: 30 kwie 2016, o 20:23
Brodawka łojotokowa, inaczej brodawka starcza lub rogowacenie łojotokowe, należy do grupy znamion naskórkowych i charakteryzuje się występowaniem brodawkowatej i często wyniosłej powierzchni, niekiedy nawet uszypułowane.
Objawy brodawki łojotokowej
Brodawka łojotokowa może mieć różny wygląd. Czasem obserwuje się zmiany płasko-wyniosłe, które są dobrze odgraniczone od otoczenia i mają cechy grudek, innym razem schorzenie objawia się zmianami zdecydowanie wyniosłymi, brunatnymi i przerośniętymi, o brodawkowatej powierzchni.
Najczęstszą lokalizacją brodawki łojotokowej jest skóra tułowia, twarzy i grzbietów rąk. Czasem nieprawidłowości stwierdza się na skórze głowy i w okolicach narządów moczowo-płciowych.
Ze względu na większe nagromadzenie się melaniny w dolnych warstwach naskórka i w skórze właściwej, dochodzi do znacznego przyciemnienia zmian. Brodawka łojotokowa pojawia się przede wszystkim u osób dorosłych i w wieku podeszłym.
Jeśli dojdzie do rozległego i nagłego powstania zmian skórnych na tułowiu należy przeprowadzić diagnostykę w kierunku nowotworów narządów wewnętrznych, które mogą manifestować się brodawkami łojotokowymi. Schorzenie niezwykle rzadko ulega przekształceniu nowotworowemu.
Rozpoznanie brodawki łojotokowej
Rozpoznanie brodawki łojotokowej ustala się w oparciu o objawy schorzenia i ich charakterystyczne cechy. Konieczne jest wykazanie brunatnych i dobrze odgraniczonych od skóry zdrowej zmian brodawkowatych oraz ich pojawiania się w starszym wieku. Potwierdzenie brodawki łojotokowej jest możliwe po wykonaniu badania histologicznego.
W różnicowaniu brodawki łojotokowej konieczne jest wykluczenie rogowacenia starczego (przebiega z mniej wyniosłymi wykwitami, które ściślej przylegają do skóry) i raka podstawnokomórkowego (w jego przebiegu pojawia się obwodowy wał z tendencjami do rozpadu i pozostawiania trwałych blizn oraz zniekształceń). Rozstrzygające jest badanie histologiczne zmian skórnych.
Leczenie brodawki łojotokowej
Podstawową metodą postępowania w brodawkach łojotokowych jest krioterapia z użyciem płynnego azotu, prowadząca do zamrożenia wykwitów skórnych. Innym sposobem usuwania nieprawidłowości jest ich łyżeczkowanie, które jest również skuteczne w usuwaniu zmian.
Objawy brodawki łojotokowej
Brodawka łojotokowa może mieć różny wygląd. Czasem obserwuje się zmiany płasko-wyniosłe, które są dobrze odgraniczone od otoczenia i mają cechy grudek, innym razem schorzenie objawia się zmianami zdecydowanie wyniosłymi, brunatnymi i przerośniętymi, o brodawkowatej powierzchni.
Najczęstszą lokalizacją brodawki łojotokowej jest skóra tułowia, twarzy i grzbietów rąk. Czasem nieprawidłowości stwierdza się na skórze głowy i w okolicach narządów moczowo-płciowych.
Ze względu na większe nagromadzenie się melaniny w dolnych warstwach naskórka i w skórze właściwej, dochodzi do znacznego przyciemnienia zmian. Brodawka łojotokowa pojawia się przede wszystkim u osób dorosłych i w wieku podeszłym.
Jeśli dojdzie do rozległego i nagłego powstania zmian skórnych na tułowiu należy przeprowadzić diagnostykę w kierunku nowotworów narządów wewnętrznych, które mogą manifestować się brodawkami łojotokowymi. Schorzenie niezwykle rzadko ulega przekształceniu nowotworowemu.
Rozpoznanie brodawki łojotokowej
Rozpoznanie brodawki łojotokowej ustala się w oparciu o objawy schorzenia i ich charakterystyczne cechy. Konieczne jest wykazanie brunatnych i dobrze odgraniczonych od skóry zdrowej zmian brodawkowatych oraz ich pojawiania się w starszym wieku. Potwierdzenie brodawki łojotokowej jest możliwe po wykonaniu badania histologicznego.
W różnicowaniu brodawki łojotokowej konieczne jest wykluczenie rogowacenia starczego (przebiega z mniej wyniosłymi wykwitami, które ściślej przylegają do skóry) i raka podstawnokomórkowego (w jego przebiegu pojawia się obwodowy wał z tendencjami do rozpadu i pozostawiania trwałych blizn oraz zniekształceń). Rozstrzygające jest badanie histologiczne zmian skórnych.
Leczenie brodawki łojotokowej
Podstawową metodą postępowania w brodawkach łojotokowych jest krioterapia z użyciem płynnego azotu, prowadząca do zamrożenia wykwitów skórnych. Innym sposobem usuwania nieprawidłowości jest ich łyżeczkowanie, które jest również skuteczne w usuwaniu zmian.