[Film] Rola stresu w łysieniu plackowatym
: 16 maja 2016, o 10:51
Łysienie plackowate (alopecia areata) stanowi, po łysieniu androgenowym, najczęstszą przyczynę utraty włosów -- dotyczy nawet do 2% osób zgłaszających się do dermatologa. Szacuje się, że w populacji USA zachorowalność wynosi 0,1--0,2%. Schorzenie to może wystąpić w każdym wieku, choć u osób starszych jest dość rzadkie.
Dotychczas nie powstała jedna, spójna teoria na temat etiopatogenezy łysienia plackowatego. Najprawdopodobniej swój udział ma wiele czynników o wspólnym podłożu genetycznym, między innymi: zjawiska autoimmunologiczne, naczyniowe, oraz przyczyniają się do tego czynniki psychiczne i zaburzenia w zakresie układu nerwowego. Najwięcej dowodów przemawia za silnym wpływem zjawisk immunologicznych na wystąpienie choroby. Łysienie plackowate często współistnieje z chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak: bielactwo, toczeń rumieniowaty, cukrzyca typu I oraz choroba Hashimoto.
Jaki jest obecnie pogląd na rolę stresu w łysieniu plackowatym? Na to pytanie odpowie dr Tomasz Wasyłyszyn, dermatolog.
Dotychczas nie powstała jedna, spójna teoria na temat etiopatogenezy łysienia plackowatego. Najprawdopodobniej swój udział ma wiele czynników o wspólnym podłożu genetycznym, między innymi: zjawiska autoimmunologiczne, naczyniowe, oraz przyczyniają się do tego czynniki psychiczne i zaburzenia w zakresie układu nerwowego. Najwięcej dowodów przemawia za silnym wpływem zjawisk immunologicznych na wystąpienie choroby. Łysienie plackowate często współistnieje z chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak: bielactwo, toczeń rumieniowaty, cukrzyca typu I oraz choroba Hashimoto.
Jaki jest obecnie pogląd na rolę stresu w łysieniu plackowatym? Na to pytanie odpowie dr Tomasz Wasyłyszyn, dermatolog.