Wodorowy test oddechowy.
: 8 mar 2022, o 10:04
wodorowy test oddechowy?
Wodorowy test oddechowy, np. z glukozą lub laktulozą jest nieinwazyjną metodą rozpoznawania SIBO. Wytwarzanie wodoru u ludzi wiąże się wyłącznie z aktywnością bakterii jelitowych fermentujących cukry. Wodór powstający w jelicie po wchłonięciu do krwi jest wydychany przez płuca; istnieje ścisła zależność między jelitową produkcją wodoru a jego wydalaniem przez płuca.
4 tygodnie przed badaniem pacjent nie powinien przyjmować antybiotyków, ≥1 tydz. przed badaniem – leków prokinetycznych i przeczyszczających. W dniu poprzedzającym badanie nie może spożywać pokarmów podlegających fermentacji (np. węglowodanów złożonych). Pacjent powinien pozostać na czczo przez 8–12 godzin przed badaniem, unikać palenia tytoniu i ograniczyć wysiłek fizyczny.
Pobiera się wyjściową (w czasie 0) próbkę wydychanego powietrza. Następnie pacjent
spożywa 75 g glukozy lub 10 g laktulozy, lub 25 g laktozy. Kolejne pomiary ilości wydychanego wodoru wykonuje się w próbkach pobranych co 30 minut przez 2 godziny po spożyciu węglowodanu.
Należy pamiętać, że nie ma jednego badania diagnostycznego pozwalającego na jednoznaczne ustalenie rozpoznania. Często potwierdzeniem wstępnego rozpoznania jest dopiero ustąpienie objawów po leczeniu przeciwbakteryjnym (antybiotykoterapii).
Wodorowy test oddechowy, np. z glukozą lub laktulozą jest nieinwazyjną metodą rozpoznawania SIBO. Wytwarzanie wodoru u ludzi wiąże się wyłącznie z aktywnością bakterii jelitowych fermentujących cukry. Wodór powstający w jelicie po wchłonięciu do krwi jest wydychany przez płuca; istnieje ścisła zależność między jelitową produkcją wodoru a jego wydalaniem przez płuca.
4 tygodnie przed badaniem pacjent nie powinien przyjmować antybiotyków, ≥1 tydz. przed badaniem – leków prokinetycznych i przeczyszczających. W dniu poprzedzającym badanie nie może spożywać pokarmów podlegających fermentacji (np. węglowodanów złożonych). Pacjent powinien pozostać na czczo przez 8–12 godzin przed badaniem, unikać palenia tytoniu i ograniczyć wysiłek fizyczny.
Pobiera się wyjściową (w czasie 0) próbkę wydychanego powietrza. Następnie pacjent
spożywa 75 g glukozy lub 10 g laktulozy, lub 25 g laktozy. Kolejne pomiary ilości wydychanego wodoru wykonuje się w próbkach pobranych co 30 minut przez 2 godziny po spożyciu węglowodanu.
Należy pamiętać, że nie ma jednego badania diagnostycznego pozwalającego na jednoznaczne ustalenie rozpoznania. Często potwierdzeniem wstępnego rozpoznania jest dopiero ustąpienie objawów po leczeniu przeciwbakteryjnym (antybiotykoterapii).