Zatrzymanie krążenia w sytuacjach szczególnych w ochronie zdrowia

Schorzenia i wady układ krążenia, układu sercowo-naczyniowego, nadciśnienie tętnicze, choroby tętnic i żył
admin. med.

Zatrzymanie krążenia w sytuacjach szczególnych w ochronie zdrowia

Post autor: admin. med. »

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa według wytycznych European Resuscitation Council 2015. Część V: postępowanie w zatrzymaniu krążenia w okresie okołooperacyjnym, po zabiegach kardiochirurgicznych, w pracowni kardiologii inwazyjnej, podczas hemodializy i w gabinecie stomatologicznym
05.07.2016
dr n. med. Grzegorz Cebula1, dr n. med. Miłosz Jankowski2, 1 Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie, 2 II Katedra Chorób Wewnętrznych im. prof. Andrzeja Szczeklika, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie

Jak cytować: Cebula G., Jankowski M.: Resuscytacja krążeniowo-oddechowa według wytycznych European Resuscitation Council 2015. Część V: postępowanie w zatrzymaniu krążenia w okresie okołooperacyjnym, po zabiegach kardiochirurgicznych, w pracowni kardiologii inwazyjnej, podczas hemodializy i w gabinecie stomatologicznym. Med. Prakt., 2016; 3: 38–48

Skróty: AED – zautomatyzowany defibrylator zewnętrzny, ALS – zaawansowane zabiegi resuscytacyjne, ETCO2 – ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla w powietrzu końcowowydechowym, PEA – czynność elektryczna bez tętna, pVT – częstoskurcz komorowy bez tętna, RKO – resuscytacja krążeniowo-oddechowa, VF – migotanie komór, ZK – zatrzymanie krążenia
Zatrzymanie krążenia w okresie okołooperacyjnym

Częstość występowania zatrzymania krążenia (ZK) w okresie okołooperacyjnym szacuje się na 4,3 do 34,6 przypadku na 10 000 zabiegów. Liczba ta zależy od przyjętej definicji okresu okołooperacyjnego oraz od populacji objętej badaniem; zwiększa się w przypadku zabiegów kardiochirurgicznych oraz operacji u niemowląt. W grupie pacjentów operowanych ze wskazań życiowych do ZK dochodzi podczas 163 na 10 000 zabiegów.

Częstość ZK związanego z powikłaniami znieczulenia jest stosunkowo mała i wynosi 1,1–3,26 na 10 000 operacji. Częściej do ZK dochodzi podczas znieczulenia ogólnego. ZK związane ze znieczuleniem występuje najczęściej w następstwie trudności z uzyskaniem drożności dróg oddechowych. Do ZK dochodzi także wskutek niewłaściwej wentylacji płuc i powikłań po podaniu leków (m.in. anafilaksji [p. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa według wytycznych European Resuscitation Council 2015. Część II: postępowanie w wybranych stanach chorobowych i u kobiet ciężarnych – przyp. red.] i toksycznego działania leków znieczulających miejscowo [p. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa według wytycznych ERC 2015. Część III: postępowanie w zatruciach i urazach – przyp. red.]) lub związanych z wprowadzaniem żylnych cewników centralnych.
U dzieci wśród przyczyn ZK dominują: spowodowana skurczem krtani niedrożność dróg oddechowych, hipowolemia w wyniku krwawienia oraz hiperkalcemia wskutek przetoczenia dużych ilości preparatów krwiopochodnych.
Przeżywalność do wypisu ze szpitala w przypadku ZK, do którego doszło w okresie okołooperacyjnym wynosi 30–36,6%, ale tylko około 10%, jeśli ZK było wynikiem masywnego krwawienia.
W rejestrze Mayo Clinic dominującym mechanizmem ZK była asystolia (41,7%), przed migotaniem komór (35,4%), a czynność elektryczna bez tętna (PEA) stanowiła tylko 14,4% przypadków.
Postępowanie w przypadku zatrzymania krążenia

W przypadku ZK w okresie okołooperacyjnym należy postępować zgodnie z wytycznymi zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych (ALS), uwzględniając jednocześnie pewne modyfikacje wynikające ze specyfiki takiego ZK.
Zabezpieczenie na wypadek zatrzymania krążenia

Jeżeli operowany pacjent jest obciążony dużym ryzykiem ZK w okresie okołooperacyjnym, można przed rozpoczęciem zabiegu rozważyć naklejenie na klatkę piersiową elektrod do defibrylacji, upewnić się, czy dostęp donaczyniowy jest drożny, oraz przygotować leki stosowane w resuscytacji. Aby zapobiec hipotermii związanej z operacją, do wentylacji pacjenta powinno się stosować ciepły, nawilżony tlen oraz przetaczać ogrzane płyny.
Rozpoznanie zatrzymania krążenia

W warunkach sali operacyjnej parametry życiowe pacjenta są monitorowane w sposób ciągły, więc rozpoznanie ZK powinno nastąpić natychmiast. Nie stanowi to problemu w przypadku asystolii czy migotania komór, jednak ZK w mechanizmie PEA może być trudne do rozpoznania. W takich przypadkach należy pamiętać, że nagły zanik sygnału pulsoksymetru lub gwałtowny spadek ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla w powietrzu końcowowydechowym (ETCO2) powinny skutkować natychmiastową oceną pacjenta w kierunku możliwego ZK (jeśli prowadzone jest inwazyjne ciągłe monitorowanie ciśnienia tętniczego, o ZK świadczy również zanik krzywej tego ciśnienia – przyp. red.).
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post