Zerwanie mięśnia czworogłowego

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

Zerwanie mięśnia czworogłowego

Post autor: admin. med. »

Michał Drwięga

Mięsień czworogłowy jest największym mięśniem człowieka. Wchodzi on, obok rzepki i jej więzadła, w skład aparatu wyprostnego kończyny dolnej. (rys.1) Dzięki jego funkcji możemy wyprostować nogę w stawie kolanowym.

Uszkodzenie mięśnia czworogłowego jest bardzo poważną choroba, ponieważ jest on jedynym mięśniem wykonującym ten ruch i jego całkowite zerwanie nie pozwala na czynny wyprost w kolanie. Efektem tego niemożliwe jest stanie na nodze nie mówiąc już o chodzeniu czy bieganiu.

Zerwanie mięśnia czworogłowego nie jest częstą patologią. Występuje najczęściej u osób powyżej 40 roku życia, chociaż może wystąpić w każdym wieku. Częściowe uszkodzenie dotyczy natomiast głownie młodych sportowców. Ryzyko uszkodzenia zwiększa się przy współistnieniu chorób metabolicznych takich jak nadczynność przytarczyc, niewydolność nerek, dna, cukrzyca oraz przy otyłości.

W znakomitej większości przypadków zerwanie dotyczy tylko jednej strony (prawa lub lewa kończyna), a następuje w wyniku nagłego skurczu mięśnia przy lekko zgiętym kolanie, np. w czasie upadku lub przy kopnięciu zablokowanej piłki. Inne powody zerwania to bezpośrednie uderzenie, skaleczenie ostrym narzędziem czy przypadkowe uszkodzenie w trakcie zabiegu w okolicy kolana. Pierwsze zerwanie opisane zostało w latach 130-201 naszej ery.

Mięsień czworogłowy, jak sama nazwa wskazuje, zbudowany jest z czterech głów: przyśrodkowej, bocznej, pośredniej i prostej. Uszkodzeniu ulega najczęściej ta ostatnia w odległości 0-2 cm od rzepki.

Bezpośrednio po urazie pacjent odczuwa ostry ból powyżej rzepki, występuje obrzęk oraz nie może czynnie wyprostować kolana. Powyżej rzepki widoczna jest bruzda odpowiadająca miejscu uszkodzenia. (rys.2) Lekarz badający chorego po urazie powinien zwrócić uwagę na jego nadwagę, wcześniejsze zabiegi i podania sterydów oraz przebyte zapalenia. Na wykonanym badaniu RTG widoczne jest wiele objawów zerwania mięśnia czworogłowego: zniesienie cienia ścięgna, nierówny zarys przednio-górnej krawędzi rzepki, wysięk w stawie, niskie ustawienie rzepki oraz przednie pochylenie górnego jej bieguna.

Większość tych objawów można zauważyć tylko pod warunkiem wykonania kontrolnego badania RTG kończyny zdrowej. Dodatkowym, wnoszącym wiele informacji jest badanie USG, a w wybranych przypadkach może okazać się konieczne wykonanie rezonansu magnetycznego.

Przy świeżych uszkodzeniach częściowych można podjąć próbę leczenia zachowawczego z unieruchomieniem kończyny w pełnym wyproście na 3 do 6 tygodni. W przypadku zerwania całkowitego (nawet ograniczonego do jednej z głów), najlepsze efekty przynosi leczenie operacyjne (rys.3). Pierwsze zaopatrzenie chirurgiczne opisano w 1887 roku w Stanach Zjednoczonych. Zeszycie urwanego ścięgna, czy tez jego doszycie do rzepki nie jest niestety możliwe przy zastosowaniu techniki artroskopowej. Wykonuje się je ze standardowych cięć skóry, dostosowanych do uszkodzenia. Zeszycie zerwanego mięśnia pozwala na szybki powrót do sportu, bez większych ograniczeń. Kontrolne badanie USG po 3 tygodniach od zabiegu pozwala ocenić stopień wygojenia i wskazuje na możliwość przejścia na wyższy stopień rehabilitacji. Możliwe komplikacje po operacji to utrata pełnego zakresu ruchu, osłabienie mechanizmu wyprostnego kolana, złe ustawienie rzepki, infekcja, zakrzepica czy przetrwały ból. Opracowania wskazują, że ponad 83% pacjentów wraca do pełnej aktywności sprzed urazu.

Mimo dobrych wyników leczenia zerwań mięśnia czworogłowego, godne polecenia jest zapobieganie uszkodzeniom mięśnia czworogłowego, pod postacią odpowiedniego jego rozciągania i wzmacniania.

Opisy zdjęć:
1. Schemat struktur aparatu wyprostnego kolana
2. Deformacja widoczna w miejscu uszkodzenia mięśnia
3. Szycie oderwanej głowy przyśrodkowa mięśnia czworogłowego
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post