Zespół fałdu maziowego

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

Zespół fałdu maziowego

Post autor: admin. med. »

Fałdy maziowe (plicae) są pozostałością rozwoju embriologicznego tkanek. Staw łokciowy u płodu powstaje z trzech oddzielnych jam stawowych przedzielonych przegrodami. Wraz z rozwojem łączą się one w jedną przestrzeń. Pozostałością przegród są fałdy maziowe. W obrębie łokcia można ich wyróżnić kilka – przedni, tylno-boczny (ramienno-promieniowy), tylno-górny (nadłokciowy). Pierwszy z nich najczęściej nie daje żadnych patologii. Dwa pozostałe mogą być przyczyną dolegliwości, przy czym częściej podrażniony jest fałd ramienno-promieniowy.

Do powstawania zespołu fałdu maziowego dochodzi podczas jednego dużego urazu lub wielu mikrourazów. Najczęściej dzieje się to w mechanizmie wyprostnym lub cyklicznym pronacyjno-supinacyjnym. Prawidłowy fałd maziowy znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie stykających się powierzchni stawowych jest elastyczny i podczas ruchów łatwo przemieszcza się „uciekając” przed uciśnięciem. Przewlekły proces zapalny błony maziowej doprowadza jednak do jego rozrostu, zwłóknienia, a co za tym idzie do stwardnienia. W takiej sytuacji łatwo dochodzi do konfliktu między powierzchniami styku części stawowych, a tkanką fałdu. Dodatkowo przewlekanie się stanu zapalnego powoduje przerastanie tkanek łącznych naczyniami, co staje się dodatkowym czynnikiem generującym ból i obrzęk. Do konfliktu nie musi bezpośrednio dochodzić na poziomie samego fałdu maziowego. Czasem do jamy stawowej dostają się fragmenty okolicznej tkanki tłuszczowej (poduszczeczki tłuszczowe) znajdującej się w tej samej okolicy. Jednak zmiana ich położenia i zachowania spowodowana jest najczęściej przerostem fałdu.

Typowym objawem dla opisywanego zespołu jest ból po stronie tylno-bocznej (najczęściej), tylnej i tylno-przyśrodkowej (rzadko i zwykle w połączeniu z bólem części tylnej). Dolegliwości pojawiają się podczas przeprostu (najbardziej charakterystyczne) kiedy to dochodzi do kompresji błony maziowej okolicy ramienno-promieniowej i nadłokciowej (okolica zachyłka nadłokciowego). Mogą również być obecne przy pronacji i supinacji przedramienia. Ból jest miejscowy, ale wyraźny i często ostry. Czasem prowokację można wywołać również przy zgięciu kiedy to fałdy tylne są rozciągane. Objawy nie muszą być stała w początkowej fazie i mogą zależeć od tego jak fałd się ułoży w relacji do powierzchni stawowych. Może przypominać to objawy obecności wolnego ciała stawowego . Innym objawem mogącym ujawnić się na przebiegu patologii jest ograniczenie ruchomości. W przypadku fałdów maziowych znajdujących się od strony tylnej stawu ograniczenie widoczne jest w wyproście (końcowy zakres). Charakterystyczny jest jednocześnie brak ograniczenia w kierunku zgięcia. Ograniczenie może mieć charakter przemijający, co oznacza, że w pewnych okolicznościach, ruchach staw się „odblokowuje”. Ma to miejsce kiedy fałd wydostanie się spomiędzy powierzchni stawowych. Objaw ten jest również charakterystyczny dla wolnych ciał stawowych, ale w odróżnieniu od fałdu odnajdujemy je częściej od strony przedniej. Zanim pojawi się blokowanie, czy też stałe ograniczenie podczas ruchu stawu, często słyszalne są trzaski i przeskakiwania (odgłos przemieszczającego się zgrubienia).

Diagnoza zespołu fałdu maziowego (plica syndrome) oparta jest na wywiadzie i badaniu klinicznym. Nie ma specyficznych testów, które jednoznacznie potwierdzały by jego obecność. Niemniej jednak obraz całości jest dość charakterystyczny i w pozwala rozpoznanie z dużą pewnością. Dodatkowe potwierdzenie uzyskuje się w badaniu MRI, na którym można dobrze uwidocznić zarówno fałdy jak i zmiany w okolicznych tkankach. Pamiętać jednak należy, że obraz w nim uzyskany nie zawsze musi odpowiadać symptomom. Wykazano bowiem, że powiększony fałd (>3mm) można odnaleźć u osób bez żadnych objawów klinicznych. Zatem MRI powinno być jedynie potwierdzeniem tego co już zostało wykazane podczas badania klinicznego.

Leczenie zespołu fałdu maziowego obejmuje zarówno terapię zachowawczą jak i chirurgię. W pierwszej fazie (głownie ból) można spróbować leczenia przeciwzapalnego – farmakoterapia, fizykoterapia, terapia manualna. Efekty są zazwyczaj dobre jeśli jednocześnie zastosuje się odciążenie i zakaz prowokacji objawów. Tkanka ma czas wówczas na aktywację mechanizmów naprawczych i leczniczych pod wpływem odpowiednio dobranych bodźców. Jeśli jednak dochodzi do znacznego przerostu fałdu, przez co ruchomość stawu staje się ograniczona wskazany jest zabieg chirurgiczny podczas którego usuwa się go. Powrót do aktywności po takim zabiegu może trwać od 6 do 12 tygodni.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post