Zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego - SIBO

Choroby układu pokarmowego; przełyku, żołądka, jelit, wątroby, trzustka, dróg żółciowych, odbytu)
Awatar użytkownika
dimedicus
Ekspert
Ekspert
Posty: 188
Rejestracja: 22 gru 2021, o 15:43

Zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego - SIBO

Post autor: dimedicus »

W prawidłowych warunkach jelito cienkie człowieka zawiera niewielką liczbę bakterii. Stan, w którym w tej części jelita pojawia się duża ich liczba, nazywamy zespołem rozrostu bakteryjnego (SIBO). Bakterie te pochodzą zarówno z jelita cienkiego, jak i grubego. Mogą wywołać biegunkę i upośledzenie wchłaniania jelitowego.

Czynniki ryzyka występowania SIBO:

zaburzenia czynności motorycznej (perystaltyki) jelit – np. w zespole jelita drażliwego, twardzinie układowej, cukrzycy (neuropatia cukrzycowa), chorobie Parkinsona
nieprawidłowości anatomiczne – zwężenie jelita (po radioterapii), zrosty pooperacyjne, omijające operacje bariatryczne, stan po operacjach, podczas których doszło do wycięcia fragmentu jelita – zastawki krętniczo-kątniczej
zaburzenia trawienia w przebiegu takich chorób, jak przewlekłe zapalenie trzustki, mukowiscydoza
marskość wątroby, przewlekła choroba nerek
leki – opioidy, leki hamujące wydzielanie żołądkowe
niedobory odporności – niedobór IgA, zakażenie HIV
inne – podeszły wiek, uchyłki jelita cienkiego.

Jak często występuje SIBO (zespół rozrostu bakteryjnego)?
Zespół rozrostu bakteryjnego nie należy do częstych chorób przewodu pokarmowego. Z powodu przyjmowania niejednolitych kryteriów diagnostycznych podaje się różną częstość występowania SIBO: u 0–20% w populacji osób zdrowych, u 4–78% chorych z zespołem jelita drażliwego, 9–67% chorych na celiakię, 8–44% chorych na cukrzycę, 34–92% chorych na przewlekłe zapalenie trzustki, u ∼50% chorych na chorobę Parkinsona.
Objawy SIBO (zespołu rozrostu bakteryjnego)

Objawy SIBO nie są charakterystyczne tylko dla tej choroby.

Najczęściej występują:

wzdęcie brzucha (nadmierne gromadzenie i oddawanie gazów)
przewlekła biegunka (wodnista lub tłuszczowa – taka, którą trudno spłukać)
ból brzucha
uczucie pełności w jamie brzusznej
zaparcie.
W zaawansowanej chorobie ponadto mogą wystąpić:

utrata masy ciała i niedożywienie
obrzęki
objawy niedoboru witamin A i D – m. in. osteomalacja i osteoporoza, tężyczka, zmiany skórne, kurza ślepota,
objawy niedoboru witaminy B12 – np. zaburzenia neurologiczne, niedokrwistość z niedoboru witaminy B12
zmiany skórne – rumień guzowaty, osutki (wysypki) plamisto-grudkowe.

U części chorych występują powiększenie obwodu brzucha. U niektórych osób z tym zespołem nie stwierdza się żadnych objawów chorobowych.
SIBO (zespół rozrostu bakteryjnego) – objawy neurologiczne

U chorych, u których w konsekwencji SIBO wystąpił niedobór witaminy B12, mogą wystąpić objawy neurologiczne. Zobacz: Niedokrwistość megaloblastyczna
Co robić w przypadku wystąpienia objawów SIBO (zespółu rozrostu bakteryjnego)?

W przypadku wystąpienia objawów należy zgłosić się do lekarza. Objawy występujące w SIBO nie są charakterystyczne i mogą występować w wielu innych chorobach przewodu pokarmowego. Szczególnie niepokojące jest niezamierzone zmniejszenie masy ciała, przewlekła biegunka i objawy niedokrwistości.
SIBO (zespół rozrostu bakteryjnego) - badania

Lekarz po przeprowadzeniu wywiadu dotyczącego objawów, ich charakteru, czasu trwania i chorób towarzyszących i zbadaniu pacjenta, przy podejrzeniu SIBO skieruje pacjenta na badania dodatkowe.

Obejmują one:

badania laboratoryjne krwi (morfologia krwi, stężenie witaminy B12, albumina, kwas foliowy)
testy oddechowe (wodorowy test oddechowy),
badanie bakteriologiczne treści pobranej z jelita (podczas endoskopii),
RTG przewodu pokarmowego (tzw. wlew kontrastowy)
endoskopię.

Leczenie SIBO (zespołu rozrostu bakteryjnego)

Celem leczenia jest zmniejszenie liczby bakterii w jelicie cienkim, co powoduje ustąpienie objawów. Bardzo ważne, choć nie zawsze możliwe, jest leczenie choroby podstawowej lub usunięcie czynników sprzyjających SIBO, np. korekta chirurgiczna nieprawidłowości anatomicznych (jeśli to one są przyczyną SIBO), ewentualna zmiana lub odstawienie przyjmowanych leków – przeanalizowanie wskazań do stosowania leków hamujących wydzielanie kwasu solnego w żołądku lub leków hamujących perystaltykę jelit (np. opioidów).

Niektóre badania wykazały korzystny wpływ diety o małej zawartości fermentujących oligo-, di- i monosacharydów oraz polioli – tzw. dieta FODMAP .

Podstawą leczenia jest antybiotykoterapia. Lekarz zaleci odpowiedni schemat leczenia, przepisując antybiotyki aktywne wobec Gram-ujemnych bakterii tlenowych i beztlenowych. Najczęściej stosuje się ryfaksyminę lub kotrimoksazol, cyprofloksacynę, norfloksacynę, metronidazol, amoksycylinę z kwasem klawulanowym, doksycyklinę, tetracyklinę.

Ponadto w razie stwierdzenia niedoborów witamin: A, D, E i B12 należy stosować odpowiednią suplementację.

Leczenie wspomagające obejmuje stosowanie cholestyraminy (zmniejsza nasilenie biegunki) lub leki prokinetyczne (w razie zaparcia).

Nie zaleca się stosowania probiotyków ani przeszczepiania mikrobioty jelitowej.

Leki należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza – nie należy na własną rękę modyfikować dawek ani długości leczenia.
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie SIBO (zespołu rozrostu bakteryjnego)?

Zarówno operacja korygująca defekt anatomiczny, jak i leczenie antybiotykami są na ogół skuteczne. U części pacjentów SIBO nawraca po pierwszym leczeniu antybiotykami. Konieczne jest wtedy powtórne leczenie.
U pacjentów, u których SIBO jest skutkiem zmian anatomicznych trwałe wyleczenie bez chirurgicznej korekcji zmian anatomicznych jest niemożliwe.
źródło: mp.pl/pacjent/gastrologia/choroby/jelitocienkie/80685,zespol-rozrostu-bakteryjnego
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post