Znamiona barwnikowe nabyte

Choroby skóry, włosów, paznokci, nowotwory (czerniak złośliwy, rumień guzowaty)
Chorób, przenoszone drogą płciową,HIV
admin. med.

Znamiona barwnikowe nabyte

Post autor: admin. med. »

Znamiona melanocytowe nabyte (acquired melanocytic naevi), nevus cell nevus, nevomelanocytic naevus

Znamiona melanocytowe nabyte pojawiają się zwykle w dzieciństwie, w okresie dojrzewania lub we wczesnym wieku dorosłym. Stanowią najczęściej występujące rozrosty skóry; u dorosłej osoby rasy kaukaskiej występuje średnio ponad 20-25 takich zmian. Znamiona typu brzeżnego (łączącego) to zwykle znamiona wczesne, występujące pod postacią brązowej plamki o różnej intensywności zabarwienia. Niewielka ich część pozostaje w tym stadium, większość z upływem czasu przeobraża się w postać histologicznie złożoną lub skórną o wyglądzie guzków. Należa do nich: znamiona łączące, znamiona skórne, znamiona złożone oraz inne charakterystyczne ich postaci.

Łączące znamię melanocytowe (iunctional melanocytic naevus), znamię melanocytowe brzeżne (naevus marginalis), znamię barwnikowe naskórkowe (naevus pigmentosus epidermalis) Płaskie, dość małe różnokoształtne plamki koloru brązowego, najczęściej ciemne W wieku starszym część znamion może zanikać. Rozwój znamion wiązany jest z nadmierną ekspozycją na światło słoneczne.Lokalizacja: Na powierzchni całego ciała. Leczenie: Niewielkie jest prawdopodobieństwo transformacji nowotworowej znamienia łączącego. Znamiona te można usuwać chirurgicznie ze wskazań kosmetycznych lub profilaktycznie, jeśli zlokalizowane są w miejscach drażnionych (okolica kołnierzyka, zapięcia biustonosza, pas), albo w przypadku szybko zachodzących zmian obserwowanych w obrębie znamienia (powiększenie, zróżnicowanie zabarwienia, wystąpienie świądu lub bólu). Najczęściej stosowane jest wycięcie wrzecionowate z marginesem 1-2 mm z pełną grubością skóry, wzdłuż tzw. linii napięcia skóry Langera.

Skórne znamię melanocytowe (dermal melanocytic naevus), znamię śródskórne (intradermal naevus), znamię komórkowe (naevus cellularis), znamię barwnikowe guzkowe Obraz kliniczny: Miękkie, grudki lub guzki o zabarwieniu od cielistego przez różne odcienie brązu aż do czarnego, o gładkiej lub brodawkowatej powierzchni, niekiedy owłosione, często uszypułowaneZmiany te nie ulegają transformacji złośliwej. Czasami obserwuje sie współistnienie znamienia i torbieli naskórkowej Lokalizacja: Dowolna, najczęściej twarz i owłosiona skóra głowy. Leczenie: Ze względów kosmetycznych zmiany można usuwać chirurgicznie przez wycięcie wrzecionowate wraz z pełną grubością skóry lub wycięcie styczne do powierzchni skóry, ewentualnie uzupełnione elektrokoagulacją podłoża. Ze względów funkcjonalnych celowe jest usuwanie znamion stale drażnionych.

Złożone znamię melanocytowe (compound melanoctic naevus), znamię mieszane (naevus composituus)

Nieznacznie uwypuklone grudki lub guzki w różnych odcieniach brązu, o gładkiej lub brodawkowatej powierzchni. Zabarwienie jest zwykle niejednolite, najczęściej ciemniejsze w części centralnej. Lokalizacja: Dowolna.Leczenie: Usunięcie chirugiczne może być wskazane ze względów estetycznych lub funkcjonalnych, np. w przypadku stałego drażnienia odzieżą.

Wśród znamion barwnikowych nabytych można rozróżnić liczne charakterystyczne odmiany, do których należą między innymi znamiona Suttona, Mayersona, rozetowe, Spitz, Reeda, błękitne, akralne oraz znamię atypowe (Clarka).

Znamię barwnikowe Suttona (naevus pigmentosus Sutton), znamię otoczkowe (halo naevus, leukoderma acquisitum centrifugum)

Obraz kliniczny: Dość często występujące brązowe okrągłe lub owalne znamię otoczone obwódką skóry odbarwionej, zwykle u osób młodych U osób starszych pojawienie się znamienia Suttona wymaga diagnostyki histopatologicznej w celu wykluczenia czerniaka. Odbarwiona otoczka wokół znamienia jest wyrazem aktywności autoimmunologicznej, związanej z obecnością krążących przeciwciał przeciwmelanocytowych, limfocytów T CD8 i komórek prezentujących antygen w miejscowym nacieku zapalnym. Znamię ulega samoistnej regresji Część przebarwiona traci barwnik, a powstała plama bielacza wypełnia się stopniowo pigmentem. Proces ten trwa przeciętnie kilka, kilknaście miesięcy.Lokalizacja: Dowolna. Leczenie: Jeśli widoczne przeobrażenia znamienia niepokoją pacjenta, należy go zapewnić o łagodnym charakterze zmiany.

Znamię barwnikowe Meyersona (naevus pigmentosus Meyerson) Obraz kliniczny: Dość rzadko występujące znamię barwnikowe z towarzyszącą ostrą miejscową reakcją zapalną o charakterze wyprysku[73]. Otaczająca skóra jest zmieniona rumieniowo, a jej powierzchnia łuszczy się, podobnie jak w zmianach wypryskowych Reakcja ta związana jest prawdopodobnie z autoimmunologiczną odpowiedzią typu komórkowego. Znamię występuje zwykle u dzieci i osób młodych i nie wykazuje skłonności do wycofywania się.Lokalizacja: Dowolna. Leczenie: Obraz kliniczny może budzić obawy pacjenta o ewentualne zezłośliwienie zmiany. W opanowaniu procesu zapalnego pomocne są steroidy stosowane miejscowo. Jeśli stan zapalny nie ustępuje, znamię należy wyciąć.

Znamię rozetowe (cockade naevus, naevus en cockarde) Obraz kliniczny: Rzadko wystepujęce płaskie owalne znamię o średnicy 8-15 mm, w centrum jasnobrązowe, różowawe, rzadziej ciemnobrązowe, z wyraźną ciemną obwódką (obraz rozety lub tarczy strzelniczej – targetlike appearance). Często występuje licznie.Leczenie: Mimo nietypowego wyglądu znamię nie ma skłonności do transformacji nowotworowej. Wycinanie nie jest konieczne, chyba że są wątpliwości związane z różnicowaniem ze znamieniem dysplastycznym albo czerniakiem.

Znamię Spitz (naevus Spitz) czerniak młodzieńczy (melanoma juvenile), znamię wrzecionowato i nabłonkowatokomórkowe (spindle and epithelioid naevus) Obraz kliniczny: Występujący dość rzadko kopulasty guzek o spoistej konsystencji i gładkiej powierzchni, wielkości do 1,5 cm, o zabarwieniu czerwonawobrązowym lub różowosinawym Znamię rozwija się zwykle w wieku dziecięcym i młodzieńczym, może się jednak pojawić i w późniejszych latach. Guzek rośnie szybko (w ciągu miesiecy) do osiągnięcia ostatecznej wielkości. Znamię jest najczęściej pojedyncze, ale mogą pojawiać się drobne zmiany satelitarne. Nie ma ryzyka zezłośliwienia. Lokalizacja: Twarz, rzadziej szyja i kończyny dolne., z obecnością melanocytów o typie komórek nabłonkowatych skupionych wzdłuż błony podstawnej. Leczenie: Stosuje się chirurgiczne usunięcie zmiany. Jeśli obraz kliniczny lub histologiczny jest diagnostycznie niejednoznaczy, wskazane jest wycięcie z marginesem tkanki zdrowej.

Znamię barwnikowe wrzecionowatokomórkowe (Reed) (pigmented spindle cell naevus) Obraz kliniczny: Rozrost o jednolitym ciemnobrązowym zabarwieniu, płaski lub płaskowyniosły, o średnicy nieprzekraczającej 1cm, rosnący szybko, przede wszystkim na kończynach, rzadziej w innych lokalizacjach Charakterystyczny jest obraz dermatoskopowy ukazujący liczne rozmieszczone obwodowo smugi gałązkowate, dające objaw wybuchu gwiazdy Ze wzgędu na szybki wzrost i ciemne zabarwienie często podejrzewa się czerniaka. Według niektórych źródeł znamię barwnikowe wrzecionowatokomórkowe stanowi odmianę znamienia Spitz. Leczenie: Wyciecie chirurgiczne z niewielkim marginesem.

Znamię błękitne (naevus coeruleus, blue naevus) Obraz kliniczny: Występujący dość często kopulasty guzek o niebieskawym zabarwieniu i średnicy do 0,5 cm Znamię obecne jest już przy urodzeniu lub pojawia się w wieku późniejszym. Sporadycznie opisywano transformację w kierunku czerniaka złośliwego.Lokalizacja: Dowolna. Leczenie: wycięcie z niewielkim marginesem.

Znamię dystalne (akralne) (acral naevus, melanocytic acral naevus with itraepidermal ascent of cells, MANIAC) Obraz kliniczny: Zlokalizowane na powierzchniach podeszwowych i dłoniowych znamię odzwierciedla kształtem przebieg linii skórnych, często jest asymetryczne

Znamię dysplastyczne (dysplastic naevus) i zespół znamion dysplastycznych, znamięClarka, znamię atypowe (atypical naevus), dysplastic naevus syndrome (DNS), naevus with architectural disorder (NAD)

Znamiona dysplastyczne występujące pojedynczo są częste (5% populacji), natomiast zespół znamion dysplastycznych, na który składają się mnogie znamiona dysplastyczne, jest jednostką stosunkowo rzadką, zwykle występującą rodzinnie i mogącą stanowić podłoże rozwoju czerniaka, stąd rzadziej używane określenie – zespół rodzinnego występowania czerniaka związanego z licznymi znamionami (familial atypical multiple mole-melanoma, FAMMM). Obraz kliniczny: Znamię dysplastyczne (atypowe) to nabyta zmiana barwnikowa nietypowa pod względem obrazu klinicznego i budowy histologicznej. Zmiany te określano różnorodnie, np. wg Dutch Working Group charakteryzują się one wielkością ponad 5 mm, niewyraźnymi brzegami, asymetrią, nieregularną pigmentacją, czerwonawym odcieniem, według innych opisów mają kolor ciemnobrązowy lub czarny Zwykle są płaskie, choć czasem w części centralnej wyniosłe (obraz sadzonego jajka). Otaczająca skóra może być zmieniona zapalnie. Znamiona te najczęściej pojawiają się w okresie dojrzewania, u młodych dorosłych i u kobiet w czasie ciąży, u dzieci występują rzadko.Do głównych cech zespołu znamion dysplastycznych (dysplastic naevus syndrome, DNS), według Newtona należy występowanie:

ponad stu znamion o średnicy przekraczającej 2 mm
przynajmniej dwóch większych znamion atypowych, potwierdzonych histologicznie;
przynajmniej jednego znamienia na pośladkach lub dwóch znamion na grzbietach stóp;
przynajmniej jednego znamienia na skórze owłosionej głowy;
więcej niż jednego znamienia tęczówki.

Stwierdzenie trzech lub więcej z wymienionych cech (lub przy wyłączeniu ostatniego kryterium – ponad dwóch) upoważnia do rozpoznania zespołu znamion dysplastycznych.

Zespół ten związany jest ze wzrostem ryzyka zachorowania na czerniaka złośliwego, zwłaszcza jeśli pacjent w przeszłości chorował na czerniaka lub w rodzinie występowały zachorowania na ten nowotwór.Lokalizacja: Sporadyczne znamiona dysplastyczne mogą występować w dowolnej lokalizacji. W przebiegu zespołu znamion dysplastycznych zmiany są najczęściej umiejscowione w obrębie pleców, klatki piersiowej, brzucha i skóry owłosionej głowy.

Różnicowanie: Znamiona atypowe należy różnicować z czerniakiem, w którym stwierdza się występowanie komórek pagetoidalnych, nasiloną atypię i reakcję zapalną, brak natomiast objawu dojrzewania melanocytów. Jeśli ocena histologiczna jest trudna, pomocne mogą być badania immunohistochemiczne.

Leczenie: Postępowanie w przypadku pojedynczego znamienia dysplastycznego polega na jego okresowej obserwacji albo usunięciu chirurgicznym z marginesem kilku milimetrów wraz z całą grubością skóry i warstwą tkanki podskórnej, przy czym długa oś wycięcia powinna być zwrócona w kierunku najbliższego spływu limfatycznego (ułatwienie ewentualnej biopsji węzła wartowniczego). W przypadku chorych z zespołem znamion dysplastycznych kontrolne badania dermatologiczne powinny być przeprowadzane regularnie co 6 miesięcy. Istotne jest również zebranie dokładnego wywiadu dotyczącego przypadków zachorowań na czerniaka w rodzinie. Wskazane jest prowadzenie dokumentacji fotograficznej znamion, najlepiej komputerowo archiwizowanej, żeby można analizować zachodzące zmiany. Zmiany o niepokojącym obrazie klinicznym (nagłe powiększenie, odczyn zapalny, rozpad z powstaniem owrzodzenia) powinny zostać niezwłocznie usunięte i poddane ocenie histopatologicznej. Wskazane jest unikanie ekspozycji na światło słoneczne i stosowanie kremów z filtrami przeciwsłonecznymi.
źródło: chirurgiaplastyczna.inf
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post